สำหรับผู้หญิงที่มีครอบครัว ปัญหาที่กลัดกลุ้มมากที่สุดก็คือปัญหาครอบครัว แฟนบางคนก็เจ้าชู้ บางคนก็ขี้เมา บางคนก็ขี้เกียจ บางคนก็ขี้บ่น บางคนก็เห็นแก่ตัว และอื่น ๆ อีกมากมาย ยากที่จะแก้ไขปัญหาเหล่านี้ได้ ผู้หญิงเราได้แต่หน้าชื่นอกตรม หัวอกกลัดหนองไม่รู้จะรักษาอย่างไร ไม่รู้จะปรึกษาใคร ยิ่งคนไหนมีลูก ๆ ที่ยังไม่โตแล้วล่ะก็ยิ่งเป็นเงื่อนไขให้ต้องทุกข์ระทมต่อไปอีกนาน

คนที่ยังไม่เจอปัญหาก็บอกว่าไม่จริงหรอก แฟนรักจะตายไป ไม่มีวันที่เค้าจะทำให้เสียใจ หากเป็นอย่างนั้นจริง ๆ แสดงว่าชาติก่อนคุณทำบุญมามาก แต่ก็ต้องระวังการเดินทางยังอีกยาวไกล ผลบุญอาจหมดลงเมื่อไหร่ก็ได้อย่านิ่งนอนใจไป เพราะทุกอย่างในโลกนี้เปลี่ยนแปลงได้เสมอแม้แต่ตัวเราเอง

ส่วนคนที่เจอปัญหาแล้วคงรู้ถึงรสชาติของความทุกข์ทรมานดี ทุกนาทีปัญหามันวนเวียนอยู่ในหัว ทุกครั้งที่คิดขึ้นมาน้ำตาก็พานจะไหลไปด้วยทุกครั้ง มันเจ็บปวดเหมือนมะเร็งระยะสุดท้าย แต่มันเจ็บปวดที่ข้างในหัวใจ ถ้าเป็นมะเร็งก็ยังดีซะกว่าเพราะรู้ว่าจะรักษาอย่างไร ตัดทิ้งไปแล้วอาการก็บรรเทาไป แต่มะเร็งหัวใจนี่ไม่มีใครจะรักษาได้นอกจากตัวเราเอง

ผู้หญิงถูกสอนมาให้เป็นแม่บ้านแม่เรือน เวลามีปัญหาก็ไม่ค่อยจะเถียงหรือแสดงความคิดเห็น เพราะเกรงจะทำให้เป็นปัญหามากขึ้นไปอีก ได้แต่เก็บความไม่สบายใจ ความไม่เห็นด้วย ความอึดอัดเอาไว้ในใจ และความกดดันต่าง ๆ ค่อย ๆ สะสมมากขึ้นทุกวัน จากหญิงสาวที่มองโลกในแง่ดี เชื่อมั่นในตัวเอง สดใสร่าเริง กลายเป็นคนเจ้าอารมณ์ ขี้หงุดหงิด และหน้าตาหม่นหมอง แววตาไม่มีความสุข หากเรารู้ตัวเร็วและลงมือสางปมปัญหาโดยเร็ว แม้เราอาจจะต้องทุกข์ใจกับการเผชิญหน้า แต่ต้องบอกว่ามันก็ทำให้เราหลุดพ้นปัญหาและทำให้เรามีความสุขเร็วยิ่งขึ้น

มีวิธีลัดเป็นตัวช่วยสำหรับคนที่กำลังมีความทุกข์ใจ ดังนี้

ลองถอยห่างจากปัญหา

ถอยห่างจากเค้าสักนิดหรือสักพัก จะได้มีเวลาทบทวนความต้องการของตัวเอง และทบทวนเหตุและผลที่ทำให้เกิดปัญหา ปัญหาบางส่วนก็อาจมาจากตัวเราเอง วางใจเป็นกลาง ส่วนจะถอยอย่างไร เลือกวิธีที่เหมาะกับตัวเองที่สุด

ที่ผ่านมาแล้ว ให้ผ่านไป

พยายามอย่าไปคิดวนเวียนกับอดีตซึ่งไม่สามารถแก้ไขอะไรได้แล้ว เรามาแก้สิ่งที่เกิดในปัจจุบันดีกว่า รวบรวมความกล้าลองคุยกับเค้าตรง ๆ ว่าต้องการอย่างไร หรือต้องการแก้ไขปัญหาเพื่อลูก ๆ พยายามใจเย็น ๆ ตั้งเป้าหมายของการคุยไว้ว่าเราต้องการแก้ไขปัญหาไม่ใช่มาเพิ่มปัญหา ระวังอารมณ์ให้มาก ๆข้อนี้พูดง่ายแต่ทำยาก แต่ก็ต้องทำไม่ใช่เหรอ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ค่อย ๆ ตั้งสติและแก้ไขปัญหา

คิดใหม่ว่ามันไม่ใช่ปัญหาใหญ่

ปัญหาที่น่าห่วงมากกว่าคือเราได้ทำในสิ่งที่ฝัน หรืออยากจะทำให้ตัวเองและลูก ๆ ที่เรารักบ้างหรือยัง เค้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ไม่ใช่มาเป็นเจ้าชีวิตเรา ให้ความสำคัญที่ความทุกข์ที่เกิดจากการให้ความสนใจตัวเค้าน้อยลงและให้ความสำคัญกับความสุขตัวเองและลูก ๆ มากขึ้น

ตั้งเป้าหมายให้ชีวิตตัวเองและมุ่งไปให้ถึง

ทำตัวเองให้มีคุณค่า หรือมาร่วมสร้างสิ่งดี ๆ ให้สังคม หรือโลกเรามากขึ้นดีกว่า คิดถึงคนอื่น ๆ ที่ลำบากกว่าเรา แล้วคุณจะทุกข์น้อยลง และเมื่อคุณมีความสุขมากขึ้นคุณก็เริ่มรู้สึกอยากแบ่งปันความสุขให้คนรอบข้างมากขึ้นเช่นกัน มีคนอีกมากมายที่ทุกข์ทรมานมากกว่าเรา

ใช้สมาธิ สติ เข้ามาช่วยในการมองปัญหา

มองความเป็นจริงและพยายามเข้าใจชีวิต เราสามารถลดวิบากกรรมต่าง ๆ ที่เจอะเจอโดยการแบ่งปัน ทำบุญ ทำทาน และหมั่นทำความดีด้วยจิตที่บริสุทธิ์ แล้วเราจะพบหนทางสงบและมีความสุขในชาตินี้ โดยไม่ต้องรอนานถึงชาติหน้า ธรรมคือหนทางที่ประเสริฐสุดในการเยียวยาจิตใจที่บอบช้ำ